Życie człowieka jest ciągłą gonitwą za czymś nieuchwytnym, nieokreślonym i najgorsze jest to, że kiedy zdaje nam się, że wreszcie dobiegamy do celu, ktoś przecina nić naszego życia i pora odejść.
Przygotowana przez wychowanków krótka inscenizacja miała na celu pomóc wyłączyć się na pewien czas z ciągłego biegu i wprowadzić nastrój przemyśleń, zadumy, refleksji nad sensem istnienia, bycia na ziemi.
Poprzez strofy wierszy uczniowie podkreślali, że w jesienne dni listopadowe częściej odwiedzamy cmentarze, ale myśl o śmierci odsuwamy od siebie, tak jakby ona nie istniała. Tymczasem śmierć towarzyszy życiu. Każdego dnia ktoś umiera, ktoś odchodzi. Dlatego należy cieszyć się z życia i szanować je. Nie narażać siebie i innych na niebezpieczeństwa. Nie tracić życia na sprawianie drugiemu człowiekowi przykrości. Pomagać bliźnim. Doceniać rodziców, przyjaciół i wszystkich pozostałych ludzi kroczących z nami krótką drogą życia. Starać się, aby i nas ktoś zachował w sercu.
